Usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania
Usługi opiekuńcze 2023
Informacje dla obywateli

Międzynarodowy Dzień Młodzieży 2020

Międzynarodowy Dzień Młodzieży obchodzony jest co roku 12 sierpnia. W tym dniu zwracamy uwagę społeczności międzynarodowej na problemy młodzieży i celebrujemy potencjał tejże młodzieży traktując ją jako partnera w globalnym społeczeństwie. Pomysł Międzynarodowych Dni Młodzieży został zaproponowany w 1991 roku przez młodych ludzi zgromadzonych w Wiedniu na pierwszej sesji Światowego Forum Młodzieży przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. 

W 1998 r. Na pierwszej sesji Światowej Konferencji Ministrów Odpowiedzialnych za Młodzież , której gospodarzem był rząd Portugalii we współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych (Lizbona, 8-12 sierpnia 1998 r.) została przyjęta   rezolucja ogłaszająca 12 sierpnia Międzynarodowym Dniem Młodzieży  1998). Rekomendacja ta została następnie zatwierdzona na pięćdziesiątej czwartej sesji Zgromadzenia Ogólnego w rezolucji   A / RES / 54/120 zatytułowanej „Polityka i programy angażujące młodzież” (17 grudnia 1999 r.).

Zgromadzenie zaleciło zorganizowanie publicznych działań informacyjnych w celu wspierania Dnia jako sposobu na zwiększenie świadomości o Światowym Programie Działań na rzecz Młodzieży , przyjętym przez Zgromadzenie Ogólne w 1996 roku.

Rezolucja Rady Bezpieczeństwa nr 2250 (9 grudnia 2015 r.) W sprawie młodzieży, pokoju i bezpieczeństwa stanowi bezprecedensowe uznanie pilnej potrzeby zaangażowania młodych twórców pokoju w promowanie pokoju i przeciwdziałanie ekstremizmowi oraz wyraźnie stawia młodzież jako ważnego partnera w globalnych wysiłkach.

Młodzież udzielająca się w Polskim Czerwonym Krzyżu jest jednym z filarów Stowarzyszenia. Aktywna i zaangażowana może stanowić przykład zarówno dla innych młodych ludzi jak i dorosłych. Ostatnie miesiące dobitnie to pokazały. Mimo sytuacji kryzysowej stanęła na wysokości zadania i udzielała pomocy starszym oczywiście z zachowaniem odpowiednich zasad bezpieczeństwa.

Rocznica podpisania Konwencji Genewskich

W dniu 12 sierpnia 1949 r. podpisane zostały przez Polskę w Genewie Konwencje o ochronie ofiar wojny, a mianowicie:

1. Konwencja Genewska o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych,

2. Konwencja Genewska o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu,

3. Konwencja Genewska o traktowaniu jeńców wojennych oraz

4. Konwencja Genewska o ochronie osób cywilnych podczas wojny.

W 1864 roku 12 państw podpisało na konferencji w Genewie porozumienie zwane pierwszą Konwencją Genewską lub Konwencją humanitarną Czerwonego Krzyża o polepszeniu losu rannych żołnierzy a wspomniany komitet przyjął nazwę Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża z siedzibą w Genewie.

Na podstawie tej Konwencji ranni żołnierze i personel sanitarny stron walczących uznani zostali za osoby neutralne, pozostające pod ochroną prawa. Znakiem tej ochrony stało się godło Czerwonego Krzyża na białym polu będące odwróconym godłem państwowym Szwajcarii – dla uczczenia Henryka Dunanta i pozostałych inicjatorów Konwencji Genewskiej.

Wkrótce w państwach, które podpisały Konwencję Genewską lub do niej później przystąpiły powstały narodowe Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża, których zadaniem było niesienie w oparciu o postanowienia Konwencji pomocy ofiarom wojny i przygotowywanie pomocniczych ochotniczych kadr sanitarnych dla zapewnienia tej pomocy w czasie wojny.

W celu polepszenia współpracy i pomocy między narodowymi stowarzyszeniami Czerwonego Krzyża w 1919 roku utworzono Ligę Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża. Stała się ona federacją narodowych stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, Czerwonego Półksiężyca (kraje muzułmańskie) i Czerwonego Lwa i Słońca (Persja). Polska również do niej przystąpiła. Podstawowym zadaniem Ligi było dopomaganie narodowym stowarzyszeniom m.in. w szerzeniu idei czerwonokrzyskich wśród młodzieży.

Wszystkie zarówno wspomniane na początku cztery Konwencje jak i kolejne akty międzynarodowego prawa humanitarnego są wyrazem przekonania ludzkości, ze w czasie wojny, tak jak w czasie pokoju obowiązują ludzi pewne powszechnie uznane zasady moralne i humanitarne. Stosuje się je we wszystkich konfliktach zbrojnych i wojennych.

Główną zasadą określoną przepisami jest nakaz, że “osoby nie biorące udziału w działaniach wojennych, w tym również członkowie sił zbrojnych, którzy złożyli broń oraz osoby, które stały się niezdolne do walki na skutek choroby, ran, pozbawienia wolności lub z wszelkich innych powodów, będą we wszelkich okolicznościach traktowane w sposób humanitarny, przy czym nie będą robione żadne różnice na ich niekorzyść z powodu rasy, koloru skóry, religii lub wierzeń, płci, urodzenia lub majątku ani z żadnych innych powodów tego rodzaju”.

Wszystkie Konwencje chronią znakiem Czerwonego Krzyża i nie pozwalają atakować szpitali, zakładów i formacji służby zdrowia wojskowej i cywilenej, organizowanych i prowadzonych przez narodowe Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża: sprzet i personel sanitarny, personel narodowych stowarzyszeń Czerwonego Krzyża przeznaczony do zbierania, wynoszenia, przewożenia i leczenia rannych i chorych.

Szczególnej ochronie Konwencji i opiece Czerwonego Krzyża poddano osoby cywilne, a zwłaszcza dzieci, kobiety ciężarne, starców, chorych, osobami niepełnosprawnymi.

Jeżeli chcecie się zapoznać z pełnym tekstem Konwencji Genewskich zapraszamy: https://www.legal-tools.org/doc/8913f1/pdf/
Konferencja “Prawo Humanitarne w 100-lecie Polskiego Czerwonego Krzyża”: https://www.youtube.com/playlist?list=PL4zNMu-9DMiIBLYZ1TuA9cZnRUPlL9iuX

Rocznica Powstania Warszawskiego

“Komenda Warszawskiego Okręgu AK
          Szefostwo Sanitarne – 3 X 1944 r.
          Do żołnierzy Sanitariatu Okręgu Warszawskiego!
          Do chlubnej historii sanitariatu wojskowego przybyła nowa karta: 64 dni i tyleż nocy walk powstańczych trwaliście na posterunku, pracując ofiarnie, z poświęceniem i nadludzkim wysiłkiem, w warunkach najgorszych, w jakich tylko służba zdrowia kiedyś pracowała. Daliście piękny przykład, jak można służyć sprawie. Ofiara krwi złożona przez lekarzy i personel sanitarny oraz śmierć naszych licznych kolegów pozostanie na zawsze drogowskazem dla naszej pracy. Żołnierze WSK, tak dzielnie swym męstwem i poświęceniem upiększające swój ponad Wątłe siły kobiece trud, dały sanitariatowi wojskowemu nowy wkład, nie notowany w tych rozmiarach w żadnych walkach.
          Dziękuję Wam za Wasz wysiłek, trud i ofiarę. Praca nasza jednak nie skończyła się. Pozostał ranny żołnierz, któremu jeszcze przez dłuższy czas należy się troskliwa opieka i o nią się do Was zwracam, w przeświadczeniu, że do ostatka wypełnicie swój obowiązek.
          (-) ppłk dr “Bakcyl!”
          Szef Sanitarny Okręgu Warszawskiego AK”.

Pomagamy bezrobotnym

Polski Czerwony Krzyż dzięki wsparciu Avivy, tym razem pomaga osobom, które z powodu Covid-19 straciły źródło dochodu i posiadają status osoby bezrobotnej lub musiały zawiesić lub zamknąć działalność gospodarczą. Osoby te otrzymują wsparcie w postaci paczek z produktami spożywczymi oraz środkami higienicznymi i artykułami chemii gospodarczej.